Ένας άνθρωπος παντός καιρού

Αν ο Οιδίποδας ήταν γιος της μοίρας, της πιο τυφλής που όρισαν οι θεοί στην πορεία της πτώσης ενός θρόνου και της συμφοράς του λαού του, ο Θανάσης ο Νεοέλληνας, στην άλλη άκρη του ελληνικού δίπολου της περιπλάνησης, είναι τέκνο της τυφλής ανάγκης, αλλά όχι και το «ώριμο τέκνο της οργής»... Όπως και ο ξάδερφός του, ο Καραγκιόζης, έτσι και ο Θανάσης δεν βολεύεται κάτω από τις σημαίες της όποιας επανάστασης· η νομοτέλεια δεν έχει θέση στον δικό του ορίζοντα. Κάποια στιγμή, ο Καραγκιόζης σκαρφα­λώνει στο πανί, και ο Θανάσης Βέγγος στην οθόνη του κινη­ματογράφου, αφήνοντας για θεατή τους τον Θανάση τον Νεοέλληνα κι εκεί, στο λευκό σεντονάκι, γίνονται αναρχικοί με ή χωρίς μαύρες σημαίες...