Γένεση μιας κάμερας

Ξεκινώντας με ένα ζήτημα τεχνικής και βιομηχανικής φύσης (άρα παραγωγικής-εργασιακής) ως αφορμή, δηλαδή την κατασκευή μιας καινούργιας κινηματογραφικής κάμερας –μικρής, κινητής, εύχρηστης αλλά ταυτόχρονα και με δυνατότητες ποιοτικής καταγραφής–, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, γύρω στο 1976, εμπλέκεται σε διάφορες συζητήσεις που ξεφεύγουν από την συγκεκριμένη διευθέτηση του θέματος και εισέρχονται σε αυτό που η ίδια η αισθητική, φιλοσοφική και δημιουργική του αντίληψη για το σινεμά απαιτούσε: τη συζήτηση και τη διερεύνηση πάνω στο ίδιο το φιλμικό μέσο ως καλλιτεχνική δραστηριότητα.

Επικυρώνει εκ νέου, μέσω αυτών των συναντήσεων με τεχνικούς, θεωρητικούς και «κατασκευαστές εργαλείων και προϊόντων» την ανάγκη για αυτονόμηση του κινηματογραφιστή από τα βαρίδια του βιομηχανικού κινηματογράφου και του τεράστιου επαγγελματικού συνεργείου. Με άλλα λόγια αναδεικνύει και πάλι όλο το θεωρητικό μοτίβο της έννοιας του «δημιουργού», τις αναζητήσεις επί αυτού, τις δυνατότητες και τις αμφιβολίες να πρακτικοποιηθεί και να μετατραπεί ο κινηματογράφος σε έναν, εν θερμώ και επ’ αυτοφώρω, καταγραφέα της άμεσης πραγματικότητας.