Ο θάνατος του Τενταζίλ

Στον Θάνατο του Τενταζίλ, τελευταίο έργο της εκθαμβωτικής πρώτης περιόδου του συγγραφέα, η ιδιοφυΐα του Maeterlinck συλλαμβάνει πρώτη φορά –και δυστυχώς τελευταία– τη βασική αδυναμία των συμβολιστών σε ό,τι αφορά την «απεικόνιση» του θανάτου και αναλαμβάνει να μας μιλήσει για τον θάνατο της ψυχής. Μεταφερόμαστε στο βασίλειο της σιωπής, που περιγράφεται ήδη στην αρχή του έργου με μια φράση, η οποία κυριολεκτικά εικονογραφεί με απίστευτη ενάργεια τον κατά πολύ μεταγενέστερο ορισμό του Roland Barthes, πως το σύμβολο είναι το σύνολο του πλήθους των αισθήσεων: «Βασίλευε εδώ τέτοια σιωπή, που όταν έπεφτε στο πάρκο κάποιος ώριμος καρπός, τα παράθυρα γέμιζαν πρόσωπα...»