Σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα

Με το λεύκωμα αυτό, μια ζωή ξαναρχίζει με πρόσωπα λησμονημένα. Είναι το τραγούδι του χωρισμού μια νύχτα χωρίς ξημέρωμα, γεμάτη χαμένους αγγέλους. Γκρεμισμένα όνειρα, που ζωντανεύουν πάλι σε ένα κυριακάτικο ξύπνημα. Όνειρα κοριτσιών μια νύχτα στον παράδεισο, στο σταυροδρόμι του πεπρωμένου.

Ένα όνειρο με πρόσωπα κατάδικά μας που ξεμακραίνουν στο πέρασμα του χρόνου. Πρόσωπα και εικόνες που έχουν τη δική τους ξεχωριστή θέση σε στιγμές αναπόλησης. Βλέμματα που σταμάτησαν τον χρόνο στον φακό της φωτογραφικής μηχανής της δημιουργού. Βλέμματα ζεστά, αξέχαστα, απαραίτητα.